وجه لطیف سیاست

عرفان را وجه لطیف دین دانسته اند و سوسیالیسم وجه لطیف اقتصاد دانسته شده و آنارشیسم نیز وجه لطیف سیاست عنوان شده است؛ از آن جهت که همه سختی ها و خشونت ها را از سیاست می زداید، آن را تعدیل می کند و در خدمت انسان قرار می دهد. نظام های سیاسی موجود به گونه ای اجتانب ناپذیر بانی سلسله مراتب اقتدار می شوند، به صورتی که در نهایت به تعبیر آنچه که گابریل گارسیا مارکز در پاییز پدرسالار می گوید با تن نهادن به این سلسله مراتب حتی قهرمانان سابق میتوانند به هیولاهایی بی مهار تبدیل شوند. هیچکس باور نمی کند که هیولاهایی مثل موگابه، پینوشه، معمر قذافی و کیم ایل سونگ و ایزابل پرون و  … روزی چه انسان های آرمانگرای قهرمانی محسوب می شده اند. به تعبیر مارکز قدرت دیوانگی می آورد و قدرت مطلق دیوانگی مطلق.  در قدرت غیر مطلق، آنچه که از آن به عنوان دموکراسی و لیبرالیسم یاد می شود ماجرا حتی خطرناکتر می شود چون قدرتمداران به پستوی دارو دسته های سیاسی-اقتصادی میخزند که غالبا نه فقط وجه قانونی بلکه به ظاهر مشروعیت اخلاقی هم دارند به همین خاطر رهایی از سیطره فریبکاری آنها بسیار دشوار می شود. سالهاست که سیاست آنچنان به پلشتی و فریب آغشته شده که هر روشنفکری در هر کجای جهان ترجیح می دهد دامن به سلامت از این حوزه برکشد و شان خود را به چنین ورطه پلیدی نیالاید. آنارشیسم نقطه آغاز برگشت خردمندان و فرهیختگان به عرصه سیاست است.